EVA'S WORLD

Η εμπειρία της Καραϊβικής, άρχισε, μάλλον αρνητικά, στο αεροπλάνο της Easyjet (πέταξα Αθήνα-Λονδίνο-Bridgetown – 12 ώρες ταξίδι) όπου η αγένεια και η γυφτιά βασιλεύει αφού η εταιρεία προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξύγκι – αφήστε που οι θέσεις στο αεροπλάνο δεν είναι αριθμημένες, με συνέπεια να τρέχουν όλοι σαν τους παλαβούς μέσα στο αεροσκάφος για το ποιος θα πρωτοκαθήσει δίπλα στο παράθυρο!-. Η δεύτερη εμπειρία που ήταν πραγματικά πρωτόγνωρη και εντυπωσιακή ήταν η –αναγκαστική- διαμονή στο Yotel [1] –αυτές τις μικρές καμπινούλες που νόμιζα ότι υπήρχαν μόνο στην Ιαπωνία για την ξεκούραση των businessmen. Ε, λοιπόν, υπάρχουν και στο Gatwick. Με το «ευτελές ποσόν» των 60 λιρών, κλείνει κανείς μια υπέροχη, ήσυχη και πεντακάθαρη καμπινούλα με ατομικό douche, μόνο δύο λεπτά μακριά από τα gates του αεροδρομίου (οι καμπινούλες ωστόσο αντενδείκνυνται για κλειστοφοβικούς και ανθρώπους περιορισμένης κινητικότητας). Και επειδή νηστικό αρκούδι δε χορεύει, προτού μπω στην καμπινούλα μου, πέρασα

...Ρε παιδιά, δεν είναι Έθνος αυτό, τρελλοκομείο είναι!! Φτάνω σήμερα το πρωϊ, σινάμενη, κουνάμενη, στη στάση μου έξω από τον ΟΛΠ Πειραιά για να πάρω το λεωφορείο να πάω στη δουλειά καί βλέπω έναν τύπο ξαπλωμένο φαρδύ-πλατύ στη λεωφόρο, χτυπημένο και καλά από μηχανάκι που πέρασε κόκκινο φανάρι και τον έριξε κάτω... Γύρω του, κόσμος και κοσμάκης να τον χαζεύουν και να τον ρωτάνε μήπως έσπασε τίποτα. Και ξαφνικά, σταματάει μια τεράστια νταλίκα από απέναντι, βγαίνει ένας γεροδεμένος τύπος από μέσα και πάει να δει και αυτός "τι συμβαίνει". Τη δε νταλίκα, την παρατάει εκεί ακριβώς που ήταν, ούτε αλάρμ ούτε τίποτα, πριν ακριβώς από το φανάρι που... άλλαζε χρώματα.. Κόκκινο, πράσσινο, πορτοκαλί, και πάλι κόκκινο... Οι δε οδηγοί από πίσω, εννοείται, να μην έχουν πάρει χαμπάρι τι έχει γίνει και να περιμένουν να ξεκινήσει η νταλίκα... Και δώστου το φανάρι ν'αλλάζει χρώματα, και δώστου η ουρά των αυτοκινήτων (που περίμεναν να ξεκινήσει η νταλίκα) να μεγαλώνει.. Ο δε ν

Επειδή έχουμε βαρεθεί, εμείς οι γυναίκες, να μας κατηγορείτε, εσείς οι άνδρες, ότι γκρινιάζουμε, θα θέλαμε να μάθουμε πως θα έπρεπε κατά τη γνώμη σας να αντιδράσουμε στις κάτωθι περιπτώσεις, αν όχι τσιρίζοντας. Μπορείτε να αριθμήσετε τις απαντήσεις σας σύμφωνα με τους αριθμούς των περιπτώσεων: 1. Μας καλεί η κυρία Λένα που είναι η κολλητή της μαμάς μας για παραμονή Πρωτοχρονιάς στο σπίτι της και αναλαμβάνετε να μας συνοδεύσετε. Σκάτε δε με το ίδιο παπούτσι με το οποίο κάνατε, πέρυσι, ορειβασία στις Άνδεις. 2. Έχετε ξεσκιστεί στη δουλειά όλη την εβδομάδα και είστε υπερβολικά στρεσαρισμένος (what new!!) και όταν έρχεται επιτέλους η σειρά μας να σας μιλήσουμε Παρασκευή βράδυ διότι τις υπόλοιπες μέρες μας μιλούσατε «του ξεφορτώματος», σας ζητάμε να μιλήσουμε στο Skype με video «για να βλέπουμε τη φατσούλα σας που μας έλειψε». Κι εσείς μας λέτε «ναι αγάπη μου, αλλά μόνο για λίγο γιατί μετά έχει ποδόσφαιρο».. Και συνεχίζετε: «Και το video γιατί το χρειζόμαστε?? Ξέρω με τι μοιάζεις!» 3.