Γνωρίζοντας την πραγματική Ολλανδία: Ταξιδεύοντας στη Χάγη και το Delft.

Αν πολλοί νομίζουν ότι το Άμστερνταμ είναι η Ολλανδία, τότε δεν έχουν περάσει από Ρότερνταμ, Χάγη και Delft... Αν το Άμστερνταμ είναι "κανάλια" και "ποδήλατα" -που βλέπει κανείς εν αφθονία και σε γείτονες χώρες (όπως π.χ. στη Bruges του Βελγίου) τότε το Delft είναι το παρελθόν της Ολλανδίας, η Χάγη το παρόν της και το Ρότερνταμ το μέλλον της.

Έφτασα στις Βρυξέλλες με μια ωραιότατη πτήση της Aegean την Τρίτη το πρωϊ και από το αεροδρόμιο των Βρυξελλών πήρα το τρένο για Gare Centrale/Brussels και από εκεί για Άμστερναμ. Κατέβηκα στη στάση της Χάγης. Πήρα το τραμ 17 (από το Gare Centrale Den Haag) και κατευθύνθηκα προς ένα ξενοδοχείο με απίθανα κρεββάτια και δωρεάν, άφθονο Ολλανδικό γάλα (!), αλλά σχετικά υψηλές τιμές (130Ε/δίκλινο), το Court Garden Hotel (http://www.hotelcourtgarden.nl/en/meetings.html).

Οι μέρες μου αναλώθηκαν σε ένα συνέδριο, στο Crown Plaza Hotel, όπου έφθανα κάθε πρωϊ μετά από ένα 25λεπτο απολαυστικό περπάτημα κάτω από τα δέντρα.. Μου πήρε λίγο καιρό να ξεχωρίσω τους ποδηλατόδρομους, από τους τραμ-όδρομους και τους πεζόδρομους και ήταν ουκ ολίγοι οι ποδηλάτες που μου ούρλιαζαν "it's dangerous! it's dangerous!!", κάθε φορά που κατά λάθος έμπαινα στους τραμ-όδρομους, αλλά είναι και αυτά στο παιχνίδι όταν ένας βλαχοΕλληνας πάει για διακοπές σε μια πολιτισμένη πόλη της Ευρώπης.

Το εισητήριο για τα τραμ κόστιζε περίπου 2,5Ε και είχε διάρκεια μισής ώρας, αλλά σε πολλά ανεβοκατέβηκα τσάμπα όχι επειδή είμαι όμορφη και εκστασίαζα τον Οδηγό, αλλά επειδή ούτως ή άλλως, όπως παρατήρησα, έχουμε πλέον επάνω μας σε απίστευτες ποσότητες, εμείς οι Έλληνες, τη ρετσινιά του κλέφτη, του φοροφυγά ή του παραβάτη Νόμων κλπ... Οπότε και να με έπιαναν το πολύ-πολύ να τους έλεγα "I'm Greek"!!
Πάντως, όλη η Ευρώπη μιλάει για την Ελλάδα και αυτόν είναι καλό !! Ο παλαβιάρης, αλλά μεγαλοφυής Salvador Dali είπε κάποτε "δεν έχει σημασία τι λένε για σένα, σημασία έχει ότι μιλάνε για σένα!!". Οπότε, fine !! Good job, Mr Papandreou !!!

Η Χάγη προσφέρει πολύ food for thought: Το πρώτο συνέδριο για θέματα παγκόσμιας δικαιοσύνης έλαβε χώρα στην πόλη αυτή, εξ'ου και η πρόταση να γίνει η πόλη αυτή η έδρα του Διεθνούς Ανώτατου Δικαστηρίου. Αξίζει να κάνει κανείς μια βόλτα στην πόλη με τα τραμ, γιατί η Χάγη δεν είναι μόνο τα μοντέρνα κτίρια γύρω από τον Κεντρικό σταθμό του τρένου, όπου εδρεύουν οι διεθνείς Οργανισμοί. Είναι επίσης και η πολλών χιλιομέτρων (artificial) παραλία στα βόρεια της πόλης όπου συνωστίζονται κάθε χρόνο 10 εκατομμύρια τουρίστες, είναι επίσης και κάτι απίθανες σπιταρώνες δίπλα στα δάση, στα πέριξ της πόλης, όπου διαμένουν όλοι οι τυχεροί που αποστέλλονται ως διπλωμάτες στη συγκεκριμένη πόλη. Είναι και το κέντρο της με την China Town και τα όμορφα ιστορικά κτίρια. Γενικώς, πάρτε έναν χάρτη και περπατήστε το κέντρο της πόλης. Κατόπιν, ανεβείτε στο τραμ και γυρίστε γύρω τριγύρω. Αφήστε τελευταίο το τραμ νούμερο 1 που πάει στο Delft.

To Delft είναι μόνο μια ωρίτσα μακριά από τη Χάγη. Μαζί με τη Bruges, είναι, για εμένα, οι δύο πιο όμορφες και χαριτωμένες κωμοπόλεις που έχω δει στη ζωή μου. Σκέτες γλύκες. Ασφαλείς και αφοπλιστικά γοητευτικές με τα καναλάκια τους, τους φοιτητές τους που τρέχουν εδώ και εκεί με τα ποδήλατα, τις εκπληκτικές μηλόπιτες (για το Delft, η φίλη μου η Νίκη πρότεινε το Kobus Kuch για μηλόπιττα!!! Θεϊκή μηλόπιττα!!! Μπράβο Νίκη !!!).. Γενικώς, οι πόλεις αυτές, μου θυμήζουν Debutantes που ντύνονται τα καλά τους για να πάνε για πρώτη φορά στον Χορό, διατηρούν ωστόσο ακόμα τη νεανική τους φρεσκάδα και φυσική ντροπαλοσύνη.

Το τραμ 1 λοιπόν, σας φέρνει στο Delft και με το που φτάνετε, κατεβαίνετε και περπατάτε για 10 λεπτά μέχρι να βρείτε το ιστορικό κέντρο της πόλης. Καθόλου δύσκολο να το βρει κανείς, μιας και η Ολλανδική Κυβέρνηση έχει μεριμνήσει για τις καμπάνες της μεγαλύτερης Ελλησίας του Delft (της Nieuwe Kerk), να ηχούν μελωδικά όλη την ημέρα, ώστε ο τουρίστας να εντοπίζει αμέσως το Κέντρο, αλλά και για να προσδίνεται μια ευχάριστη μουσική νότα στην ατμόσφαιρα της πόλης!!

Με "χάλασε" που πλήρωσα 3,5Ε εισητήριο για να μπω και να δω το εσωτερικό των δύο σημαντικότερων Εκκλησιών (της Niewe Kerk και της Oude Kerk), και ακόμα περισσότερο "με χάλασε" όταν συνειδτοποίησα ότι ειδικά τη μία την είχαν διακοσμήσει με φωτογραφίες γάμων, βαφτισιών και δε συμμαζεύεται των βασιλιάδων τους !!! Αν πάτε λοιπόν προς τα εκεί, ναι, πληρώστε το εισητήριο, αλλά θαυμάστε μόνο το εσωτερικό της Oude Kerk (=παλιά εκκλησία). Η νέα εκκλησία αξίζει μόνο εξωτερικά, μη χάσετε λοιπόν το χρόνο σας να μπείτε μέσα, εκτός και εάν είστε φανατικοί αναγνώστες του Life&Style.

Τα χαρακτηριστικά blue ceramics του Delft είναι γνωστά, αλλά δυστυχώς δεν είχα το χρόνο να επισκεφθώ το εργοστάσιο για να δω τον τρόπο παρασκευής τους (όχι ότι με ξετρελλαίνουν σε κάθε περίπτωση, αλλά ίσως να μάθαινα πράγματα που θα με έκαναν να τα εκτιμήσω περισσότερο). Αν πάντως θέλετε να ζήσετε την εμπειρία, φεύγουν πούλμαν κάθε λίγο και λιγάκι από στάση έξω από τη Νέα Εκκλησία (Nieuwe Kerk) που σας μεταφέρουν στους συγκεκριμένους χώρους.

Αυτό πάντως που αξίζει πραγματικά να επισκεφθεί κανείς, είναι το Technical University of Delft. Γύρω στα 20 λεπτά περπάτημα από το Κέντρο, αρχίζουν κάτι απίθανες φοιτητικές εστίες (σκάλες ανώτερες από τον πολύβωο και άσχημο Πειραιά που μένω εγώ, στιβαγμένη σε μια πουκατοικία μαζί με 20 περίπου Πακιστανούς και Αλβανούς και κάτι λίγους Έλληνες), ενώ σιγά-σιγά ξετυλίγεται μπροστά μας το πιο "γλυκούλι" Πανεπιστήμιο που έχω δει στη ζωή μου (και έχω επισκεφθεί πολλά - believe me!-). Το Τμήμα Αρχιτεκτονικής είναι ένα κτίριο γεμάτο χρώματα και οι εξωτερικοί χώροι όλης της Πανεπιστημιούπολης, καθαροί και περιποιημένοι, είναι η χαρά των ποδηλάτων. Οι φοιτητές (πολλοί Έλληνες μεταξύ αυτών) συζητάνε ζωηρά και προσπαθούν να λύσουν προβλήματα -"προσπαθώ να γίνω Μηχανικός, Κυρία", μου είπε ένας γλυκύτατος κοκκινοτρίχης 19χρονος που συνάντησα και μου έδειξε το δρόμο-. Οι Καθηγητές είναι καλά φιλαράκια μεταξύ τους, γεμάτοι ζωντάνια και ενδιαφέρον για έρευνα, αλλά και απίστευτοι dealers σε ότι αφορά νέο funding. Οι διάδρομοι των διαφόρων Τμημάτων είναι γεμάτοι με φοιτητικές βιβλιοθήκες με βιβλία ιστορίας, φιλοσοφίας, φωτογραφίας, κηπουρικής (!!), αλλά και souvenirs από διάφορα ταξίδια ή τους τόπους καταγωγής των φοιτητών. Σε ένα ράφι μάλιστα, δέσποζαν ένα σωρό χαριτωμένα ασβέστινα σπιτάκια από την Έδεσσα... !!

Delft και Χάγη λοιπόν, είναι τα μέρη που πρέπει να επισκεφθείτε για να πείτε ότι είδατε "Ολλανδία". Και κατόπιν πρέπει να πάτε στο Ρότερνταμ. Τώρα όμως θα πρέπει να κοιμηθώ γιατί έχω δουλειά αύριο, πολύ νωρίς το πρωϊ. Για το Ρότερναμ θα σας πω μια άλλη φορά... Έχω εντυπωσιακά πράγματα να αφηγηθώ.

ΥΓ - Ιδέα για το Δήμαρχο Πειραιά: Οι ξύλινες ξαπλώστρες μπροστά από το Δημαρχείο. Με μισό ευρώ την ώρα ο "ξαπλωμένος" απολαμβάνει το βιβλίο του και ο Δήμος γίνεται πλουσιότερος !

ΥΓ2 - Κοινωνικό σχόλιο: Είδα έναν μπαμπά να προπορεύεται με το ποδήλατο, την πιτσιρίκα σκαρφαλωμένη στους ώμους του και τα τρία μικρά αγοράκια να ακολουθούν το μπαμπά με τα δικά τους ποδηλατάκια. Είδα και μία μαμά να έχει βάλει τα μωρά στο ειδικό καλάθι μπροστά στο ποδήλατο και να πηγαίνει για shopping. Δεν είδα όμως ΠΟΥΘΕΝΑ ζευγάρια με τα παιδιά τους... Που είναι, ρε παιδιά, οι διγονεακές οικογένειες στην Ολλανδία? Μας τελείωσαν?

ΥΓ3: Είδα στους δρόμους της Χάγης, πολλούς μεθυσμένους και πολλούς "χαμένους στο διάστημα". Κυρίως νέους σε ηλικία... Θυμάμαι συγκεκριμένα εκείνον το νεαρό οδοκαθαριστή που τρίκλιζε και έχανε την ισορροπία του  κάθε φορά που έσκυβε να μαζέψει τα πεταμένα χαρτόνια από το δρόμο... Και που του τα έπαιρνε ξανά ο αέρας κι εκείνος ξεφύσαγε με αγανάκτηση και προσπαθούσε -αδίκως- να συγκεντρωθεί για να βρει μια λύση που θα κρατούσε σταθερά τα χαρτόνια στον κάδο...
Κρίμα...