Ταξίδι στην Κένυα / Αύγουστος 2010
H Κένυα ανήκει στην Ανατολική Αφρική με έκταση 580.367 km² και πληθυσμό 39.002.772. Πρόκειται για τη χώρα των εκπλήξεων. Ταξιδεύει κανείς στην Κένυα και οι μύθοι καταρρίπτονται ο ένας μετά τον άλλον :
Λένε ότι είναι η χώρα των συγκλονιστικών σαφάρι και της υπέροχης φύσης, των πολεμοχαρών Μασάι και των φτωχών Αφρικανών. Δεν είδα τίποτε απ’όλα αυτά. Πλήρωσα είσοδο 60$ και άλλα 50$ τον «φτωχό» μαύρο οδηγό μου και ξυπνούσα από τις 06Η00 τα χαράματα για να μπω στο Πάρκο των Μασάι (Mashai Mara) και να ψάχνω με τα κιάλια να βρω ένα-δυο λιοντάρια ή κάποιους ελέφαντες που έχουν βαρεθεί να αντιμετωπίζονται ως πρωταγωνιστές του Big Brother και απλώς κάθονται μες στη μέση της σαβάνας και χαζεύουν τους επισκέπτες ή κοιμούνται. Τις δε ζέβρες και τα γκνου τα λυπήθηκε η ψυχή μου. Έτρεχαν τα φουκαριάρικα δεξιά και αριστερά για να γλιτώσουν από τα άσπρα φορτηγάκια που τα διέκοπταν διαρκώς την ώρα της βοσκής τους. Και μετά σου λέει: Ελάτε στην Κένυα για να απολαύσετε τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον… Ποιο «φυσικό περιβάλλον?»
Το ίδιο και στο Nakuru National Park το οποίο τουλάχιστον πρόσφερε και κάποιο ενδιαφέρον από άποψη «διαφορετικής» χλωρίδας δεδομένου ότι οι ακακίες που φιλοξενούνταν στο πάρκο έφταναν τα 20 μέτρα. Επίσης έβλεπε κανείς ρινόκερους, πράγμα σημαντικό αν σκεφθούμε ότι έχουν μείνει πλέον μόνο 2500 ρινόκεροι σε όλο τον κόσμο. Θεωρητικά ωστόσο το συγκεκριμένο πάρκο προσφέρει τη δυνατότητα στους ρινόκερους να αναπαραχθούν με ασφάλεια, κάτι το οποίο ελπίζουμε και ευχόμαστε (όχι τίποτε άλλο, αλλά για να πιάσουν τουλάχιστον τόπο τα εκατομμύρια των ευρώ τα οποία αφήνουν οι επισκέπτες στην είσοδο!!)
Δεύτερη μεγάλη έκπληξη οι Μασάι (Masaai), οι «φημισμένοι για τις πολεμικές τους ικανότητες». Ο γιος του αρχηγού ζήτησε 20$ από τον κάθε επισκέπτη προκειμένου να του δείξει το χωριό τους. Επίσης ζήτησε χρήματα για τη συντήρηση του σχολείου (εμένα μια χαρά μου φάνηκε το σχολείο) το οποίο -by the way- προσφάτως εξοπλίστηκε από ηλεκτρονικούς υπολογιστές (!!!) τους οποίους πρόσφεραν διάφοροι διεθνείς donors (πως θα δικαιολογήσουν και αυτοί οι donors το λόγο ύπαρξής τους και τα εκατομμύρια δολάρια που λαμβάνουν από τις διάφορες «ανεπτυγμένες» χώρες?). Βεβαίως οι υπολογιστές παραμένουν σε αχρηστία δεδομένου ότι τα παιδάκια των Μασάι ούτε καν μιλάνε αγγλικά, αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο.. Επιστρέφω στον «φτωχό» μαυρούλη, το γιο του αρχηγού του Μασάι, ο οποίος ζήτησε άλλα 25€ για να μου πουλήσει το κολιέ που φορούσε. Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε διότι επρόκειτο για το δόντι ενός λιονταριού κρεμασμένο από ένα δερμάτινο λουράκι με χαντρούλες, αλλά ο darling μου (ο οποίος πλήρωνε και όλα τα σπασμένα) μου έκανε μια ανεπαίσθητη χειρονομία του στυλ «αν πεις ναι, σε έχω χωρίσει πάραυτα!», οπότε έδιωξα αμέσως την πονηρή σκέψη από το μυαλό μου…
Και μάλλον είχε δίκιο, δεδομένου ότι ο γιος του αρχηγού των φτωχών Μασάι μας οδήγησε κατόπιν σε μια υπαίθρια αγορά, φουλ από τουρίστες, οι οποίοι διαπραγματεύονταν διάφορα μπιχλιμπίδια που άρχιζαν από 25€ και κατέβαιναν στα 5€ δεδομένου ότι αυτά απλώς φτιάχνονταν στην Κίνα (ή στην καλύτερη περίπτωση στο Nairobi και τα έστελναν στην Αφρική για να τα πουλήσουν…!!!).
Το μεγαλύτερο σοκ όμως ήταν το ίδιο το χωριό των Μασάι. Ένα σοκ από το οποίο δεν θα συνέλθω ποτέ! Τα σπίτια των νέων αυτών (παραδόξως δεν είδα κανέναν ηλικιωμένο -δεν ξέρω που τους είχαν κρύψει!!-), είναι φτιαγμένα από αποξηραμένα περιττώματα αγελάδας! Οι «δρόμοι» τους είναι διάσπαρτοι από περιττώματα αγελάδας. Οι άνθρωποι αυτοί πατάνε ξυπόλυτοι επάνω σε αυτά, ενώ τα μωρά τους κάθονται κατάγυμνα κάτω και ενίοτε δοκιμάζουν τη γεύση τους. Τα δε σπίτια τους είναι ανήλιαγα, χωρίς παράθυρα –αναγκαζόμουν να βγάζω φωτογραφίες για να φέγγει το φλας και να βλέπω που πατάω!!- και στο ένα μικρό δωματιάκι στριμώχνεται όλη η οικογένεια, ενώ στο άλλο ζει μια αγελάδα!! Έκανα δέηση στον Ύψιστο να μην μου δώσουν να δοκιμάσω από το φαγητό που έβραζε στη μέση της καλύβας που επισκεφθήκαμε.
Οι μύγες κάνουν τρελό πάρτι παντού.. Επάνω στα παιδάκια (τα οποία δεν φαίνονταν σχεδόν καθόλου από τα έντομα που έχουν καθίσει πάνω τους), μέσα στα σπίτια, έξω από αυτά… Μια αηδία. Μια σιχασιά, την οποία πλήρωσα 20$ για να επισκεφθώ!! Δηλαδή πόσα θα πρέπει να χρεώνουμε εμείς οι Έλληνες για να δείχνουμε τα Μετέωρα για παράδειγμα???
Ίσως όμως, τελικά, τα 20$ άξιζαν τον κόπο, όταν έκανα μια ερώτηση στο γιο του αρχηγού των Μασάι και για την απάντηση την οποία έλαβα: «Είστε ευτυχισμένοι?» «Ναι, είμαστε πολύ ευτυχισμένοι!». Τόσα χρόνια κάνω την ίδια ερώτηση σε αμέτρητους Ευρωπαίους με αμέτρητα αυτοκίνητα, και ποτέ δεν έλαβα την απάντηση αυτή…
Τρίτη μεγάλη έκπληξη, το γεγονός ότι η χώρα αυτή δεν θυμίζει σε τίποτα Αφρική (αν εξαιρέσει κανείς τα τεράστιου ύψους δένδρα της). Θα έλεγα ότι θυμίζει ρημαγμένη Ευρώπη. Η Κένυα αποικήθηκε από τους Γερμανούς το 1885 και κατόπιν από τους Άγγλους το 1890, οι οποίοι επέμειναν να φτιάξουν σιδηρόδρομο στη χώρα, εξ’ου και η ύπαρξη τόσων Ινδών των οποίων πρόγονοι δούλεψαν ως εργάτες για την κατασκευή του. Η Κένυα ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Βρετανία στις 12 Δεκεμβρίου 1963. Η «ανεξαρτητοποίηση» ωστόσο είναι μόνο τυπική, δεδομένου ότι το 45% των Κενυατών είναι προτεστάντες, οι Κενυάτες οδηγούν στην αντίθετη φορά των δρόμων (όπως οι Βρετανοί), οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μιλούν άπταιστα αγγλικά, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι Σύμβουλοι ανάπτυξης επιχειρήσεων (που παίρνουν και τα χοντρά λεφτά) είναι Βρετανοί, τα καλύτερα resorts (πχ το υπέροχο Malu resort στην Naivasha) και Εθνικά Πάρκα ανήκουν σε Σκωτσέζους. Οι υπέροχες συνήθειες της αποικιοκρατίας λοιπόν συνεχίζονται αυτή τη φορά υπό τις ευλογίες των διεθνών Οργανισμών και των Τοπικών Κυβερνήσεων. Φυσικά δεν υπάρχουν τα φαινόμενα βίας όπως αυτά κατεγράφησαν χρόνια πριν, όμως μπροστά στα μάτια μου εξελισσόταν μια απίστευτη μπίζνα «αξιοποίησης» των τοπικών φυσικών και ανθρώπινων πόρων από Ευρωπαίους μάγκες που οσμίστηκαν παραδάκι και έτρεξαν και στρογγυλοκάθισαν στα εδάφη αυτά γενιές πριν ή πιο πρόσφατα.
Τι να ψωνίσετε: Βασικά τίποτα, διότι όλα τα ξυλόγλυπτα artifact κλπ που θα βρείτε εκεί πέρα, τα βρίσκετε στην Ευρώπη στη μισή τιμή φτιαγμένα από Κινέζους. Προτείνω ωστόσο να μπείτε σε σούπερ μάρκετ (των οποίων οι τιμές είναι λογικές διότι απευθύνονται σε ντόπιους) και να αγοράσετε τσάι και καφέ ή κανένα ντόπιο μπαχαρικό. Εξαίρετα και τα τρία. Αν μπορείτε να τα κουβαλήσετε αγοράστε και έπιπλα. Είδα εκπληκτικά έπιπλα δεδομένου ότι οι Αφρικανοί είναι εξαιρετικοί τεχνίτες που έχουν την πολυτέλεια να χειρίζονται φανταστικής ποιότητας ξύλο.
Τι να φάτε: Την ντόπια Κενυάτικη νοστιμιά με τα κομματάκια γίδας και την Κενυάτικη σάλτσα.
Με τι να εμβολιαστείτε: Αν κάνετε κανένα εμβόλιο για τύφο και κίτρινο πυρετό δεν θα ήταν άσχημα. Αν δεν μπορείτε να κάνετε εμβόλιο (πχ στην περίπτωση που είστε έγκυος), τότε να προσέχετε τι τρώτε και τι πίνετε. Γενικώς να αποφεύγετε τα ωμά (φρούτα και λαχανικά) και να πίνετε πάντα εμφιαλωμένο νερό. Προσοχή στα παγάκια από τρεχούμενο νερό βρύσης, στα ζελέ (που φτιάχνονται από κρύο νερό, κλπ). Σε ότι αφορά την ελονοσία, αν μπορείτε πάρτε τα γνωστά χαπάκια. Αν δεν μπορείτε, τότε να κοιμάστε πάντα κάτω από κουνουπιέρες, να μείνετε σε ορεινές περιοχές και να μην κατέβετε στις ακτές, να χρησιμοποιείτε αντικουνουπική αλοιφή και ταμπλέτες και να παίρνετε χαπάκια βιταμίνης Β που -λένε- ότι απωθεί τα κουνούπια.
Σε ποια εποχή να πάτε: Αν θέλετε να ξεφύγετε από τους καύσωνες της καλοκαιρινής Ελλάδας πηγαίνετε τον Αύγουστο. Η θερμοκρασία εκεί είναι γύρω στους 22º-30ºC (ανάλογα με το υψόμετρο στο οποίο βρίσκεστε κάθε φορά). Επικρατούν ωστόσο ξερά τοπία. Οι ντόπιοι λένε ότι η καλύτερη εποχή είναι τον Ιανουάριο. Και φαντάζομαι ότι κάτι θα ξέρουν. Η μετανάστευση των ζώων αρχίζει αρχές Σεπτεμβρίου και φθάνει έως τέλος Οκτωβρίου.
Σε ποια ηλικία να πάτε: Το ταξίδι είναι δύσκολο και κουραστικό και οι υποδομές ανεπαρκείς. Καλό θα είναι να επισκεφθείτε την Κένυα από 27 ετών (προτιμήσετε το οργανωμένο camping για να νιώσετε την αυθεντικότητα της φύσης και των ντόπιων κατοίκων) έως 50. Εάν είστε πάνω από 50 ετών τότε θα αναγκαστείτε να πληρώσετε πολλά χρήματα για να μείνετε σε πολυτελή -και ασφαλή- ξενοδοχεία, επομένως χάνετε τη μαγεία της βραδινής ξάπλας παρέα με τον ιπποπόταμο και τους κροκόδειλους. Camping που έμεινα και που προτείνω: 1) Sidai στο Masai Mara (surprise, surprise: ανήκει στον «φτωχό» Αρχηγό της φυλής των Masai), 2) Robert’s Camp στη λίμνη Bogoria -για την εμπειρία που λέγαμε, να κοιμηθεί κανείς στην τέντα πλάι στους κροκόδειλους και τους ιπποπόταμους-. Επίσης, αν διαθέτετε λίγα χρήματα παραπάνω, προτείνω ανεπιφύλακτα την ολιγοήμερη διαμονή στο Resort Malu (http://www.malu-kenya.com/).
Η εκδρομή που προτείνω είναι η εξής: Φτάνετε στο Nairobi και φεύγετε αμέσως (δεν έχει να δείτε τίποτα, είναι μια κακοδιατηρημένη πόλη με φαινόμενα βίας, κλοπών κλπ). Φεύγετε για το camping στο Masai Mara και αμέσως επισκέπτεστε το Εθνικό Πάρκο (το εισιτήριο που θα πληρώσετε διαρκεί για μία μέρα ακόμα και αν βγείτε από το Πάρκο. Προσοχή: Αυτό δεν ισχύει για το Εθνικό Πάρκο της λίμνης Nakuru).
Επιστρέφετε και κοιμάστε στο camping και ξυπνάτε την επόμενη το πρωϊ στις 06Η00 για να επισκεφθείτε το πάρκο. Παραμένετε έως τις 19Η00 το απόγευμα και επιστρέφετε στο camping. Κοιμάστε και ή επαναλαμβάνετε Masai Mara την επόμενη μέρα ή φεύγετε για το National Park της λίμνης Nakuru. Παραμένετε εκεί έως το απόγευμα και κατόπιν φεύγετε για το resort του Malu. Εκεί, στα 2000 υψόμετρο, επάνω στα καταπράσινα βουνά, ξαπλώνετε στην κρεββατάρα σας και αναπολείτε τα όσα ζήσατε, σχεδιάζετε το επόμενο ταξίδι σας και ευχαριστείτε το Θεό που σας γέννησε στην Ευρώπη και όχι στην Αφρική. Μόλις πεινάσετε, θα έρθει ο butler σας κατά της 19Η00 με το τζιπ και θα σας κατεβάσει στο εστιατόριο. Ενώ απολαμβάνετε τα εδέσματα, ένας άλλος Αφρικανός κυριούλης θα μπει στο δωμάτιό σας, θα το καθαρίσει και θα σας ανάψει το τζάκι το οποίο θα βρείτε έτοιμο να σας περιμένει μόλις επιστρέψετε από το ρομαντικό σας dinner. Εναλλακτικά από το να χαλαρώσετε παρακολουθώντας τις φλόγες να χορεύουν, μπορείτε να βουλιάξετε στη μπανιέρα σας την οποία θα έχετε γεμίσει με αφρόλουτρο μήλου, αλλά από εκεί και πέρα μπαίνουμε σε πολύ προσωπικά χωράφια τα οποία αφήνω να οργώσετε μόνοι σας..)
Για τη μεταφορά σας στα παραπάνω θα πρέπει να βρείτε ντόπιους Οδηγούς οι οποίοι χρεώνουν γύρω στα 50$/ημέρα. Προσέξτε σε τι χέρια (και τι τιμόνι) θα πέσετε. Εγώ γνωρίζω δύο καλούς Οδηγούς, εάν το επιθυμείτε επικοινωνήστε μαζί μου με e-mail για να σας δώσω τα στοιχεία τους.
Tip: Επιστρέφοντας στο Νairobi μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε το super market για τον καφέ και το τσάϊ που λέγαμε!!
Λένε ότι είναι η χώρα των συγκλονιστικών σαφάρι και της υπέροχης φύσης, των πολεμοχαρών Μασάι και των φτωχών Αφρικανών. Δεν είδα τίποτε απ’όλα αυτά. Πλήρωσα είσοδο 60$ και άλλα 50$ τον «φτωχό» μαύρο οδηγό μου και ξυπνούσα από τις 06Η00 τα χαράματα για να μπω στο Πάρκο των Μασάι (Mashai Mara) και να ψάχνω με τα κιάλια να βρω ένα-δυο λιοντάρια ή κάποιους ελέφαντες που έχουν βαρεθεί να αντιμετωπίζονται ως πρωταγωνιστές του Big Brother και απλώς κάθονται μες στη μέση της σαβάνας και χαζεύουν τους επισκέπτες ή κοιμούνται. Τις δε ζέβρες και τα γκνου τα λυπήθηκε η ψυχή μου. Έτρεχαν τα φουκαριάρικα δεξιά και αριστερά για να γλιτώσουν από τα άσπρα φορτηγάκια που τα διέκοπταν διαρκώς την ώρα της βοσκής τους. Και μετά σου λέει: Ελάτε στην Κένυα για να απολαύσετε τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον… Ποιο «φυσικό περιβάλλον?»
Το ίδιο και στο Nakuru National Park το οποίο τουλάχιστον πρόσφερε και κάποιο ενδιαφέρον από άποψη «διαφορετικής» χλωρίδας δεδομένου ότι οι ακακίες που φιλοξενούνταν στο πάρκο έφταναν τα 20 μέτρα. Επίσης έβλεπε κανείς ρινόκερους, πράγμα σημαντικό αν σκεφθούμε ότι έχουν μείνει πλέον μόνο 2500 ρινόκεροι σε όλο τον κόσμο. Θεωρητικά ωστόσο το συγκεκριμένο πάρκο προσφέρει τη δυνατότητα στους ρινόκερους να αναπαραχθούν με ασφάλεια, κάτι το οποίο ελπίζουμε και ευχόμαστε (όχι τίποτε άλλο, αλλά για να πιάσουν τουλάχιστον τόπο τα εκατομμύρια των ευρώ τα οποία αφήνουν οι επισκέπτες στην είσοδο!!)
Δεύτερη μεγάλη έκπληξη οι Μασάι (Masaai), οι «φημισμένοι για τις πολεμικές τους ικανότητες». Ο γιος του αρχηγού ζήτησε 20$ από τον κάθε επισκέπτη προκειμένου να του δείξει το χωριό τους. Επίσης ζήτησε χρήματα για τη συντήρηση του σχολείου (εμένα μια χαρά μου φάνηκε το σχολείο) το οποίο -by the way- προσφάτως εξοπλίστηκε από ηλεκτρονικούς υπολογιστές (!!!) τους οποίους πρόσφεραν διάφοροι διεθνείς donors (πως θα δικαιολογήσουν και αυτοί οι donors το λόγο ύπαρξής τους και τα εκατομμύρια δολάρια που λαμβάνουν από τις διάφορες «ανεπτυγμένες» χώρες?). Βεβαίως οι υπολογιστές παραμένουν σε αχρηστία δεδομένου ότι τα παιδάκια των Μασάι ούτε καν μιλάνε αγγλικά, αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο.. Επιστρέφω στον «φτωχό» μαυρούλη, το γιο του αρχηγού του Μασάι, ο οποίος ζήτησε άλλα 25€ για να μου πουλήσει το κολιέ που φορούσε. Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε διότι επρόκειτο για το δόντι ενός λιονταριού κρεμασμένο από ένα δερμάτινο λουράκι με χαντρούλες, αλλά ο darling μου (ο οποίος πλήρωνε και όλα τα σπασμένα) μου έκανε μια ανεπαίσθητη χειρονομία του στυλ «αν πεις ναι, σε έχω χωρίσει πάραυτα!», οπότε έδιωξα αμέσως την πονηρή σκέψη από το μυαλό μου…
Και μάλλον είχε δίκιο, δεδομένου ότι ο γιος του αρχηγού των φτωχών Μασάι μας οδήγησε κατόπιν σε μια υπαίθρια αγορά, φουλ από τουρίστες, οι οποίοι διαπραγματεύονταν διάφορα μπιχλιμπίδια που άρχιζαν από 25€ και κατέβαιναν στα 5€ δεδομένου ότι αυτά απλώς φτιάχνονταν στην Κίνα (ή στην καλύτερη περίπτωση στο Nairobi και τα έστελναν στην Αφρική για να τα πουλήσουν…!!!).
Το μεγαλύτερο σοκ όμως ήταν το ίδιο το χωριό των Μασάι. Ένα σοκ από το οποίο δεν θα συνέλθω ποτέ! Τα σπίτια των νέων αυτών (παραδόξως δεν είδα κανέναν ηλικιωμένο -δεν ξέρω που τους είχαν κρύψει!!-), είναι φτιαγμένα από αποξηραμένα περιττώματα αγελάδας! Οι «δρόμοι» τους είναι διάσπαρτοι από περιττώματα αγελάδας. Οι άνθρωποι αυτοί πατάνε ξυπόλυτοι επάνω σε αυτά, ενώ τα μωρά τους κάθονται κατάγυμνα κάτω και ενίοτε δοκιμάζουν τη γεύση τους. Τα δε σπίτια τους είναι ανήλιαγα, χωρίς παράθυρα –αναγκαζόμουν να βγάζω φωτογραφίες για να φέγγει το φλας και να βλέπω που πατάω!!- και στο ένα μικρό δωματιάκι στριμώχνεται όλη η οικογένεια, ενώ στο άλλο ζει μια αγελάδα!! Έκανα δέηση στον Ύψιστο να μην μου δώσουν να δοκιμάσω από το φαγητό που έβραζε στη μέση της καλύβας που επισκεφθήκαμε.
Οι μύγες κάνουν τρελό πάρτι παντού.. Επάνω στα παιδάκια (τα οποία δεν φαίνονταν σχεδόν καθόλου από τα έντομα που έχουν καθίσει πάνω τους), μέσα στα σπίτια, έξω από αυτά… Μια αηδία. Μια σιχασιά, την οποία πλήρωσα 20$ για να επισκεφθώ!! Δηλαδή πόσα θα πρέπει να χρεώνουμε εμείς οι Έλληνες για να δείχνουμε τα Μετέωρα για παράδειγμα???
Ίσως όμως, τελικά, τα 20$ άξιζαν τον κόπο, όταν έκανα μια ερώτηση στο γιο του αρχηγού των Μασάι και για την απάντηση την οποία έλαβα: «Είστε ευτυχισμένοι?» «Ναι, είμαστε πολύ ευτυχισμένοι!». Τόσα χρόνια κάνω την ίδια ερώτηση σε αμέτρητους Ευρωπαίους με αμέτρητα αυτοκίνητα, και ποτέ δεν έλαβα την απάντηση αυτή…
Τρίτη μεγάλη έκπληξη, το γεγονός ότι η χώρα αυτή δεν θυμίζει σε τίποτα Αφρική (αν εξαιρέσει κανείς τα τεράστιου ύψους δένδρα της). Θα έλεγα ότι θυμίζει ρημαγμένη Ευρώπη. Η Κένυα αποικήθηκε από τους Γερμανούς το 1885 και κατόπιν από τους Άγγλους το 1890, οι οποίοι επέμειναν να φτιάξουν σιδηρόδρομο στη χώρα, εξ’ου και η ύπαρξη τόσων Ινδών των οποίων πρόγονοι δούλεψαν ως εργάτες για την κατασκευή του. Η Κένυα ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Βρετανία στις 12 Δεκεμβρίου 1963. Η «ανεξαρτητοποίηση» ωστόσο είναι μόνο τυπική, δεδομένου ότι το 45% των Κενυατών είναι προτεστάντες, οι Κενυάτες οδηγούν στην αντίθετη φορά των δρόμων (όπως οι Βρετανοί), οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μιλούν άπταιστα αγγλικά, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι Σύμβουλοι ανάπτυξης επιχειρήσεων (που παίρνουν και τα χοντρά λεφτά) είναι Βρετανοί, τα καλύτερα resorts (πχ το υπέροχο Malu resort στην Naivasha) και Εθνικά Πάρκα ανήκουν σε Σκωτσέζους. Οι υπέροχες συνήθειες της αποικιοκρατίας λοιπόν συνεχίζονται αυτή τη φορά υπό τις ευλογίες των διεθνών Οργανισμών και των Τοπικών Κυβερνήσεων. Φυσικά δεν υπάρχουν τα φαινόμενα βίας όπως αυτά κατεγράφησαν χρόνια πριν, όμως μπροστά στα μάτια μου εξελισσόταν μια απίστευτη μπίζνα «αξιοποίησης» των τοπικών φυσικών και ανθρώπινων πόρων από Ευρωπαίους μάγκες που οσμίστηκαν παραδάκι και έτρεξαν και στρογγυλοκάθισαν στα εδάφη αυτά γενιές πριν ή πιο πρόσφατα.
Τι να ψωνίσετε: Βασικά τίποτα, διότι όλα τα ξυλόγλυπτα artifact κλπ που θα βρείτε εκεί πέρα, τα βρίσκετε στην Ευρώπη στη μισή τιμή φτιαγμένα από Κινέζους. Προτείνω ωστόσο να μπείτε σε σούπερ μάρκετ (των οποίων οι τιμές είναι λογικές διότι απευθύνονται σε ντόπιους) και να αγοράσετε τσάι και καφέ ή κανένα ντόπιο μπαχαρικό. Εξαίρετα και τα τρία. Αν μπορείτε να τα κουβαλήσετε αγοράστε και έπιπλα. Είδα εκπληκτικά έπιπλα δεδομένου ότι οι Αφρικανοί είναι εξαιρετικοί τεχνίτες που έχουν την πολυτέλεια να χειρίζονται φανταστικής ποιότητας ξύλο.
Τι να φάτε: Την ντόπια Κενυάτικη νοστιμιά με τα κομματάκια γίδας και την Κενυάτικη σάλτσα.
Με τι να εμβολιαστείτε: Αν κάνετε κανένα εμβόλιο για τύφο και κίτρινο πυρετό δεν θα ήταν άσχημα. Αν δεν μπορείτε να κάνετε εμβόλιο (πχ στην περίπτωση που είστε έγκυος), τότε να προσέχετε τι τρώτε και τι πίνετε. Γενικώς να αποφεύγετε τα ωμά (φρούτα και λαχανικά) και να πίνετε πάντα εμφιαλωμένο νερό. Προσοχή στα παγάκια από τρεχούμενο νερό βρύσης, στα ζελέ (που φτιάχνονται από κρύο νερό, κλπ). Σε ότι αφορά την ελονοσία, αν μπορείτε πάρτε τα γνωστά χαπάκια. Αν δεν μπορείτε, τότε να κοιμάστε πάντα κάτω από κουνουπιέρες, να μείνετε σε ορεινές περιοχές και να μην κατέβετε στις ακτές, να χρησιμοποιείτε αντικουνουπική αλοιφή και ταμπλέτες και να παίρνετε χαπάκια βιταμίνης Β που -λένε- ότι απωθεί τα κουνούπια.
Σε ποια εποχή να πάτε: Αν θέλετε να ξεφύγετε από τους καύσωνες της καλοκαιρινής Ελλάδας πηγαίνετε τον Αύγουστο. Η θερμοκρασία εκεί είναι γύρω στους 22º-30ºC (ανάλογα με το υψόμετρο στο οποίο βρίσκεστε κάθε φορά). Επικρατούν ωστόσο ξερά τοπία. Οι ντόπιοι λένε ότι η καλύτερη εποχή είναι τον Ιανουάριο. Και φαντάζομαι ότι κάτι θα ξέρουν. Η μετανάστευση των ζώων αρχίζει αρχές Σεπτεμβρίου και φθάνει έως τέλος Οκτωβρίου.
Σε ποια ηλικία να πάτε: Το ταξίδι είναι δύσκολο και κουραστικό και οι υποδομές ανεπαρκείς. Καλό θα είναι να επισκεφθείτε την Κένυα από 27 ετών (προτιμήσετε το οργανωμένο camping για να νιώσετε την αυθεντικότητα της φύσης και των ντόπιων κατοίκων) έως 50. Εάν είστε πάνω από 50 ετών τότε θα αναγκαστείτε να πληρώσετε πολλά χρήματα για να μείνετε σε πολυτελή -και ασφαλή- ξενοδοχεία, επομένως χάνετε τη μαγεία της βραδινής ξάπλας παρέα με τον ιπποπόταμο και τους κροκόδειλους. Camping που έμεινα και που προτείνω: 1) Sidai στο Masai Mara (surprise, surprise: ανήκει στον «φτωχό» Αρχηγό της φυλής των Masai), 2) Robert’s Camp στη λίμνη Bogoria -για την εμπειρία που λέγαμε, να κοιμηθεί κανείς στην τέντα πλάι στους κροκόδειλους και τους ιπποπόταμους-. Επίσης, αν διαθέτετε λίγα χρήματα παραπάνω, προτείνω ανεπιφύλακτα την ολιγοήμερη διαμονή στο Resort Malu (http://www.malu-kenya.com/).
Η εκδρομή που προτείνω είναι η εξής: Φτάνετε στο Nairobi και φεύγετε αμέσως (δεν έχει να δείτε τίποτα, είναι μια κακοδιατηρημένη πόλη με φαινόμενα βίας, κλοπών κλπ). Φεύγετε για το camping στο Masai Mara και αμέσως επισκέπτεστε το Εθνικό Πάρκο (το εισιτήριο που θα πληρώσετε διαρκεί για μία μέρα ακόμα και αν βγείτε από το Πάρκο. Προσοχή: Αυτό δεν ισχύει για το Εθνικό Πάρκο της λίμνης Nakuru).
Επιστρέφετε και κοιμάστε στο camping και ξυπνάτε την επόμενη το πρωϊ στις 06Η00 για να επισκεφθείτε το πάρκο. Παραμένετε έως τις 19Η00 το απόγευμα και επιστρέφετε στο camping. Κοιμάστε και ή επαναλαμβάνετε Masai Mara την επόμενη μέρα ή φεύγετε για το National Park της λίμνης Nakuru. Παραμένετε εκεί έως το απόγευμα και κατόπιν φεύγετε για το resort του Malu. Εκεί, στα 2000 υψόμετρο, επάνω στα καταπράσινα βουνά, ξαπλώνετε στην κρεββατάρα σας και αναπολείτε τα όσα ζήσατε, σχεδιάζετε το επόμενο ταξίδι σας και ευχαριστείτε το Θεό που σας γέννησε στην Ευρώπη και όχι στην Αφρική. Μόλις πεινάσετε, θα έρθει ο butler σας κατά της 19Η00 με το τζιπ και θα σας κατεβάσει στο εστιατόριο. Ενώ απολαμβάνετε τα εδέσματα, ένας άλλος Αφρικανός κυριούλης θα μπει στο δωμάτιό σας, θα το καθαρίσει και θα σας ανάψει το τζάκι το οποίο θα βρείτε έτοιμο να σας περιμένει μόλις επιστρέψετε από το ρομαντικό σας dinner. Εναλλακτικά από το να χαλαρώσετε παρακολουθώντας τις φλόγες να χορεύουν, μπορείτε να βουλιάξετε στη μπανιέρα σας την οποία θα έχετε γεμίσει με αφρόλουτρο μήλου, αλλά από εκεί και πέρα μπαίνουμε σε πολύ προσωπικά χωράφια τα οποία αφήνω να οργώσετε μόνοι σας..)
Για τη μεταφορά σας στα παραπάνω θα πρέπει να βρείτε ντόπιους Οδηγούς οι οποίοι χρεώνουν γύρω στα 50$/ημέρα. Προσέξτε σε τι χέρια (και τι τιμόνι) θα πέσετε. Εγώ γνωρίζω δύο καλούς Οδηγούς, εάν το επιθυμείτε επικοινωνήστε μαζί μου με e-mail για να σας δώσω τα στοιχεία τους.
Tip: Επιστρέφοντας στο Νairobi μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε το super market για τον καφέ και το τσάϊ που λέγαμε!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου