Εδώ Μπανανία
Δεν είμαστε Λαός εμείς ρε παιδιά… Ζώα είμαστε…
Incident 1:
Ήμουν, που λέτε, σήμερα το πρωϊ στο Αστυνομικό Τμήμα για να ανανεώσω το διαβατήριό μου και θα περνούσα να υποβάλλω τα χαρτιά μου μετά από πέντε άλλους ανθρώπους. Η ώρα περνούσε και μετά από εμένα μπήκαν άλλοι πέντε περίπου. Επειδή δεν είχε νούμερα προτεραιότητας (εδώ Μπανανία), καθόμασταν σε ουρά έξω από την πόρτα..
Ξαφνικά η εξωτερική πόρτα του Τμήματος άνοιξε και Αστυνομικοί έβαλαν μέσα δεμένους με χειροπέδες τρεις δυάδες κάτι βρωμερών και τρισάθλιων τύπων. Κατόπιν, οι Αστυνομικοί μας ζήτησαν ευγενικά να περάσουμε έξω από το κτίριο (προφανώς για λόγους ασφαλείας).
Και, ω, ναι, μια χαρά το υποθέσατε: Βγαίνουμε όλοι έξω υπακούοντας στις εντολές των Οργάνων και μέσα σε δύο λεπτά νάτοι οι έξυπνοι Ελληνάρες -που περίμεναν μετά από εμένα- να μπαίνουν μέσα ένας-ένας και να πιάνουν ουρά μπροστά στην πόρτα του Γραφείου Ανανέωσης Διαβατηρίων.
Μου ήρθε ρε παιδιά να μπω μέσα και να ρίξω κάτι Πασαλιμανιώτικα που θα έκαναν ακόμα και τους τύπους με τις χειροπέδες να κοκκινίσουν… Αισθάνθηκα ζάλη όμως, από την αηδία, και σηκώθηκα να φύγω…
Incident 1:
Ήμουν, που λέτε, σήμερα το πρωϊ στο Αστυνομικό Τμήμα για να ανανεώσω το διαβατήριό μου και θα περνούσα να υποβάλλω τα χαρτιά μου μετά από πέντε άλλους ανθρώπους. Η ώρα περνούσε και μετά από εμένα μπήκαν άλλοι πέντε περίπου. Επειδή δεν είχε νούμερα προτεραιότητας (εδώ Μπανανία), καθόμασταν σε ουρά έξω από την πόρτα..
Ξαφνικά η εξωτερική πόρτα του Τμήματος άνοιξε και Αστυνομικοί έβαλαν μέσα δεμένους με χειροπέδες τρεις δυάδες κάτι βρωμερών και τρισάθλιων τύπων. Κατόπιν, οι Αστυνομικοί μας ζήτησαν ευγενικά να περάσουμε έξω από το κτίριο (προφανώς για λόγους ασφαλείας).
Και, ω, ναι, μια χαρά το υποθέσατε: Βγαίνουμε όλοι έξω υπακούοντας στις εντολές των Οργάνων και μέσα σε δύο λεπτά νάτοι οι έξυπνοι Ελληνάρες -που περίμεναν μετά από εμένα- να μπαίνουν μέσα ένας-ένας και να πιάνουν ουρά μπροστά στην πόρτα του Γραφείου Ανανέωσης Διαβατηρίων.
Μου ήρθε ρε παιδιά να μπω μέσα και να ρίξω κάτι Πασαλιμανιώτικα που θα έκαναν ακόμα και τους τύπους με τις χειροπέδες να κοκκινίσουν… Αισθάνθηκα ζάλη όμως, από την αηδία, και σηκώθηκα να φύγω…
Δεν υπάρχει καμμία περίπτωση ο Λαός αυτός να ορθοποδήσει, εκτιμώ…
Incident 2 :
Μια φίλη μου καλή πήγε κι εκείνη σήμερα στην Αστυνομία (για έκδοση δελτίου ταυτότητας αυτή τη φορά) και της ήπαν να πάει από τις 05Η30 το πρωϊ στο Τμήμα για να μην... ταλαιπωρηθεί !!!! Και (έχει κι άλλο!), όταν ρώτησε πότε θα είναι έτοιμη η ταυτότητά της, της είπαν "εξαρτάται! Αν πας με μούτρα, θα καθυστερήσει, αν σε συμπαθήσει ο υπεύθυνος, η ταυτότητά σου θα βγει σ'ένα τέταρτο!!!"
Μου θυμίζει μια ιστορία που έζησα επτά χρόνια πριν όταν ρώτησα έναν Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστήμιου αν θα είναι δύσκολο να κάνει κάποιος διδακτορική διατριβή μαζί του και ποιες είναι οι απαιτήσεις του και μου απάντησε: "Εξαρτάται!! Αν σας χαϊδέψω με το ράμφος ενός αηδονιού θα σας πονέσω, αν σας χαϊδέψω με ένα φτερό του θα σας ηδονίσω!!!"
Υπάρχει Θεός στο Ελληνικό Δημόσιο??
Αυτή η ψυχολογία της ουράς είναι μεγάλο θέμα, ακόμα και στο εξωτερικό. Η παιδεία και η ευγένεια αν και τζάμπα, είναι σε παντελή έλλειψη. Το ζήτημα είναι όμως ότι το πρόβλημα αυτό έχει λυθεί εδώ και πολλά χρόνια με τον πανάρχαιο τρόπο των αριθμών πρωτεραιότητας! Την επόμενη φορά που η ΕΛ.ΑΣ θα αγοράσει ληγμένα χημικά για να πετάξει στον κόσμο, ας πάρει και κανα μηχανάκι που βγάζει νουμεράκια.
ΑπάντησηΔιαγραφή