ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ
ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ
Νύχτα θολή κι απόκαμα
Στο άδειο μαξιλάρι
Ο κάματος με τραγουδάΚι η νύστα με εμποδίζει,
Το έρεβος μιας Μοναχής
Να δω, να καταλάβω.
Να μετάλάβω το φιλί
Που ειναι αγιασμένο,
Να μπω μες στο φουστάνι της
Οπού σκάνε βαρελότα.
Να μπω στα μισοφόρια της
Να ψάξω μισθοφόρους
Να τηνε πω Γεσθημανή
Κι εκείνη να γελάσει.
Να κάνει η μάνα προσευχή
Και το παιδί ν'αγιάσει
Να κάνει ο κύρης έναν σταυρό
Για τις εβλασφημιές μου.
Να κλεισω ματοτσίνορα
Για να τη δω μπροςτα μου,
Αφού δεν επιτρέπεται
Το χέρι να της πιάσω.
Κι αφού απαγορεύεται
Να ευλογάω τη μερα
Κι εγώ σαν τους υπόλοιπους
Στο τρυφερό μου στρώμα
Το έρεβος μιας Μοναχής
- Γεσθημανή τη λένε -
Θα δω στο συναπάντημα
Του ονείρου μου τον κόσμο.
Ε.Μ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου